Embedded Files
Robbie McEwen hoopt dat de Vuelta hem alsnog startrecht verleent
'Ik dacht onmiddellijk aan Wilfried Nelissen'30/05/2009 om 00:00 door Hugo CoorevitsRobbie McEwen toont zijn gehavende scheenbeen: 'Ik ben de revalidatie al begonnen.' Donderdagavond zei Robbie McEwen tegen zijn vrouw Angelique dat het voorbij was. Gisteren klonk hij anders. 'Ze zijn niet van mij af'.AZ Onze-Lieve-Vrouw Ter Linden in Knokke, kamer 139. Daar keek de gevelde topspurter van bijna 37 jaar gisteren met zijn stevig in een gaasverband en brace gepakt linkerbeen naar de tweede spurtzege op rij van Bozic in de Ronde van België.
Gezien de omstandigheden was het een bijzonder strijdvaardige oude krijger die uitgebreid zijn gehavend linkerbeen toonde. Na een nieuwe check-up van chirurg Kristof Pierets keek de Australische Everbekenaar alweer vooruit. 'Over vier tot zes weken wil ik op de hometrainer zitten. Morgen (vandaag, red) mag ik naar huis, voorzien van een toestel dat mijn been doet bewegen. Al is het wel pijn verbijten bij die bewegingen. Zondag ga ik in de rolstoel naar de eerste communie van mijn zoon Ewan. Einde augustus, begin september wil ik weer koersen.'
Hoe heb je die vreselijke aanrijding beleefd?
'Die bewuste bocht lag op een kleine twee kilometer van de streep. De eerste passage nam ik hem rechts langs de buitenkant. De tweede keer sneed ik die bocht aan langs de binnenkant. Door een paar cowboys was ik mijn ploegmaten kwijtgespeeld. Ik wou erheen rijden, maar tijdens het manoeuvre in de bocht veranderde een renner vóór mij ineens van lijn waardoor ik zelf moest corrigeren en met dat linkerbeen de barricade raakte. Ik wist meteen dat het erg was. Ik kon mijn been niet meer bewegen, maar dat schijnt normaal te zijn na zo'n klap. Alsof er iemand met een hamer op mijn been had geslagen. Ik zag die wonde openhangen. Ik vreesde meteen het ergste. Ik dacht onmiddellijk aan Wilfried Nelissen. Ik was er toen in 1996 bij in Gent-Wevelgem. Toen ik voorbijkwam, zag ik hem naast het paaltje liggen met een open wonde aan het been. Al die gedachten flitsten snel door mijn hoofd. Toen ik daar op de grond zat, dacht ik: laat dit nu niet het einde zijn . Zo heb ik het niet gepland. Zo wil ik niet stoppen.'
De eerste berichten waren nochtans alarmerend. Seizoen voorbij. Carrière in de balans. Kniepees meer dan de helft door, ligamenten van het gewricht aan flarden, complexe scheenbeenfractuur.
(Opent de brace en het verband en toont een grote omgekeerde L-snijwonde op de knie waaronder een drain steekt) 'De breuk is net onder de gewrichtlijn van de knie gefixeerd met twee schroeven die er over een paar maanden uit moeten. Er was een schil af, maar die schil was in twee of drie stukken. Dokter Pierets heeft dat heel mooi gedaan. Het ging allemaal supersnel. Het moest ook. Er werd een plan opgesteld en twintig minuten later lag ik al op de operatietafel. Ach, mijn ervaring in België is dat het overal goed is in de ziekenhuizen, maar hier heb ik toch een vip- behandeling (knipoogt naar de communicatieverantwoordelijke Julie De Waele) . In mijn tegenslag had ik geweldig veel geluk. Zo zijn de meniscus en de ligamenten niet beschadigd. De kniepees is enkel wat langs de zijkant geraakt, maar de aanhechtingen zijn goed. Was de kniepees af, dan was het onmiddellijk over.'
bron: Het Nieuwsblad 30/05/2009
bron: Oronews 02/06/2009
Page updated
Google Sites
Report abuse